İSRAEL ACABA KORKAK MI?

Gazze’de yaşayan ve kendilerine Filistinli diyen Araplar 30 Marttan beri her cuma günü yaptıkları gösterilere bu hafta da devam ettiler.

Yaptıkları gösterilere “büyük dönüş yürüyüşü” diye bir de isim takmışlar. Yalancı ve sahtekâr yandaş Türk basını da bu konudaki haberleri devamlı olarak “barışçı gösteri” diye veriyor.  Hayır efendim, bu gösteriler hiç ama hiç barışçı değil. Türk basınından bu olayları takip edenler, bir de benden okuyun, bakın bakalım barışçı mı? PKK ne kadar barışçı ise, Hamas da o kadar barışçı…

Hamas, Gazze’de yaşayan Araplar’ı her cuma günü otobüslerle sınıra taşıyor. Kimisine göre, gelenlere on dolar ücret ödüyor, yaralananlara ayrıca ödeme yapılıyor. Ölenlerin ailelerine de daha fazla para veriyorlar.

Gazze’de işsizlik dünya rekorlarını zorluyor. Bir yandan para için, diğer yandan Hamas’ın baskısı yüzünden zavallı kurban Araplar çoluk çocuk mecburi sınıra geliyorlar.  Henüz altına bez bağlanan küçücük çocukları bile getiriyorlar.

Bunlar hiç de barışçı gösteriler değil. Yapılan bu gösterilerde bugüne kadar binlerce oto lastiği yakıldı. Oluşan hava kirliliği insan sağlığını tehdit eder düzeyde. Uçan balonlara ve uçurtmalara bağladıkları yanıcı maddelerle İsrael tarafında binlerce hektar yeşil tabiat örtüsünü, sera ve tarlayı, ormanlık alanı içindeki canlılarla birlikte yaktılar. Tabiat örtüsü yok oldu. Milyarlarca dolarlık hasar var.

Kazdıkları tünellerden sınırdaki çitin altından veya üstünden, olmadı denizden İsrael tarafına geçip katliam yapmak istiyorlar. İsrael askerlerini ya da vatandaşlarını kaçırmak istiyorlar. Kaçırabilirlerse bunu İsrael’e karşı kullanacaklar. 2011 yılında, rehin tutulan İsrael askeri Gilat Şalit’in serbest bırakılması karışlığında İsrael hapishanelerindeki BİN YİRMİ YEDİ Arap terörist serbest bırakılmıştı. Adamlar her yıl bunu kutluyorlar. Dört gün evvel yine bu anlaşmanın yedinci yılını kutladılar. Bu serbest bırakılan teröristlerden pek çoğu tekrardan İsrael’e karşı eylemde bulundular, kimi ölüp gitti, kimisi tekrar hapishaneye döndü. Bugün hala Hamas’ın elinde, düşen iki  İsrael askerinin cesedi var. İki de sivil İsraelli rehin tutuluyor.

Barşçı (!) gösteri yapmaya gelen çoğu Hamas üyesi Araplar sınırdaki çitleri ve tel örgüleri zorlayıp aşmaya çalışıyorlar. Deli gibi bir güruh çılgıncasına çitlere tırmanıyor. Diğer tarafta evini ve topraklarını savunmaya çalışan İsrael askerleri sınırı koruyorlar ve geçmeye kalkanlara ateş açıyorlar. Mümkün olduğunca ayaklarından bacaklarından yaralayarak durdurmaya çalışıyorlar. Ama arada ölenler de oluyor. Bugüne kadar 200 kadar Arap öldü. Yirmi bine yakın yaralı var. Eğer öldürmek için ateş açılmış olsaydı acaba kaç ölü olurdu? Geçen hafta sınırı aşan beş Arap serserisi askerlerle burun buruna geldi. Araplardan biri İsrael askerinin silahını kapmaya kalktı. Anında otuz kurşun yiyip hurilerine kavuştu. Ötekiler ya kaçtılar ya yaralandılar ama def olup kendi taraflarına gittiler.

Şimdi Türk vatandaşlarına sesleniyorum. Yunanistan sınırında Yunan vatandaşları, Kapıkule sınır kapısından ellerinde bıçaklarla, satırlarla çılgınca Türk öldürmek ya da kaçırmak için sınırı geçmeye kalkarsa ne olur? Türk askeri vatandaşlarını korumak için ne yapar? 

İsrael Gazze sınırının çok yakınında İsrael çiftlikleri seraları tarlaları kibutzları var. Orada İsraelliler yaşıyorlar. Askerler de onları korumak için elinden geleni yapıyor.

Bu arada İsrael masum Araplar’ı öldürüyor diyerek vaveyla ediyorlar. Bu hafta Gazze’den atılan bir roket az kalsın bir faciaya sebep olacaktı. Demir Kubbe savunma sistemi roketi ıskaladı. Roket Ber Şeva’da üç çocuklu bir ailenin evine isabet etti. Çocukların annesi alarmı duyar duymaz gece yarısı olmasına rağmen hemen çocuklarını uyandırıp sığınağa soktu. Kapıyı kapatmalarından birkaç saniye, sadece birkaç saniye sonra roket tam çocukların odasına düştü. Ev cehenneme döndü. Neredeyse tamamen yıkıldı. Çok şükür yaralanan ya da ölen yok. O kahraman anneye Araplar çok şey borçlu. Gerçek bir wonder woman olan o anne çocukları kurtaramasaydı bu gün İsrael, Gazze’de taş üstünde taş bırakmazdı.  Bu mu barış isteyen Hamas?

Geçen hafta çalıştığı iş yerine elinde silahla gelen Arap, İsrael’li genç bir anneyi ve bir babayı ellerini ayaklarını bağladıktan sonra yakın mesafeden ateş ederek ikisini de öldürdü. Genç annenin küçücük bir bebeği, babanın ise üç çocuğu vardı. Katil henüz yakalanmadı. O genç kadının kocası bir haftadır karısının mezarının başında, veda edemiyor sevgili eşine, ayrılamıyor karısından. Bu mu barışçı? Allah belanızı versin.

Hamas bütün bunları neden yapıyor? Çünkü kanla yaşıyorlar. İsrael’i savaşa zorluyorlar. Niyetleri İsrael’in sabrını taşırmak. Ölen Araplar umurlarında değil.

Bu arada özellikle Gazze sınırına yakın İsrael vatandaşları da haklı olarak, Netanyahu hükümetine baskı yapıyor. Aylardır yangınlarla, öldürülme ya da kaçırılma korkusuyla, alarmlarla, sığınaklarda yaşıyorlar.  Ordunun Gazze’ye girip şer yuvalarını temizlemesini istiyorlar ve bu yönde hükümete baskı yapıyorlar.

Peki, İsrael neden Gazze’ye şöyle sıkı bir tokat atıp yere sermiyor?

Eğer İsrael 2014’deki gibi karadan, denizden havadan, Allah ne verdiyse Gazze’ye girerse bunun sonuçları ne olur diye düşünmek lazım. Dünya kamuoyunda yine Gazze’yi, mazlumları(!)  ezen katil İsrael imajı oluşacak.

Böyle bir savaşta elbette ki İsrael’in de kayıpları olacak. Bunu sivil, politikacı, asker kimse istemez.  

İsrael yine savaşı başlatan taraf olarak suçlanacak.

ABD başkanı Donald Trump İsraeli görülmemiş bir şekilde destekliyor. İsrael’in Gazze ile savaşa tutuşması tam da Amerika’da ara seçimler yapılması arifesinde onu zor durumda bırakabilir. Bu İsrael’in hiç işine gelmez. Trump bir dönem daha başkan kalmalı.

Unutmayın ki zaman bu sefer İsrael’den yana. Aylardır yapılan gösteriler bütün dünya televizyonlarından veriliyor. Gerçekleri herkes görüyor. Dünya, sonunda tabiatı yakan, havayı kirleten insanları kaçırmaya ya da öldürmeye kalkan bu güruhun maksadını da, ne yaptığını da öğrenecek.

Hamas’ın bu uğurda harcadığı ciddi bir para var. Sonunda para da onlar için sorun olacak. Bunlara para verenlerde bunlardan bıktı… Sonunda ya duracaklar, ya da dünya bunları durduracak.

Unutulmamalı ki zayıf bir anımızı bekleyen İran,  Hizbullah gibi düşmanlarımız var. Böylesi bir savaş Gazze ile sınırlı kalmayabilir. Suriye’deki durum ise hepinizin malumudur. Bir ateş çemberinde yaşıyoruz.

Öte yandan İsrael Eurovision ile mükemmel bir imaj yenileme fırsatı yakaladı. Altı yedi ay sonra Eurovision şarkı yarışması Tel Aviv’de yapılacak. Biletler şimdiden tükendi. Bu kendimizi tanıtma fırsatını savaş ile gölgelemek ya da tamamen kaçırmak hiç işimize gelmez.

İsrael topyekun bir savaşa girmek taraftarı değil. Çok mecbur kalmazsa bunu tercih etmeyecek gibi görünüyor...

İsrael, Gazze'nin suyunu kesecek, gazını kesecek, elektrik vermeyecek, sınır kapılarını kapatacak, denizde avlanma alanını daraltacak, bu şekilde hamas'ı durdurmaya çalışacak. Bu uygulamalardan bazı devreye konuldu bile...

Ne İsrael korkaktır ne de Netanyahu. Eski bir asker olan Netanyahu, Şimon Perez’in cumhurbaşkanlığı döneminde İran’a saldırma kararı almıştı. Onu son anda durduran Perez olmuştu. Netanyahu şimdi Gazze’den mi korkacak? Hem de İsrael’in gerek askeri gerek ekonomi olarak en güçlü olduğu dönemde… Şunu unutmayın ki gerçekten Netanyahu gelmiş geçmiş dünya liderlerinin en zekilerinden biridir. Politika akılla yapılır. Fevri hareketlerin sonuçları çok kötü olabilir. Savlanut (sabır) …

Esen kalın.

Aaron Baruch  (Ankaralı)