UHULETLE VE SUHULETLE…

İsrael ile Gazze’de yaşayan Araplar, 30 Mart 2018den beri  “büyük dönüş yürüyüşü” adını koydukları gösteriler yüzünden çatışma halindeler. Geçen hafta çatışmalar nispeten sakinleşmiş iken birden alevlendi ve Gazze ile İsrael büyük bir savaşın eşiğine geldi… Ne oldu da gerilim birdenbire böyle tırmandı?

11 Kasım 2018 Pazar gecesi saat 21.00 suları.

Gazze – İsrael sınırının Güneydoğu bölgesi.

Sınırdan 3 km. Gazze tarafında Han Yunes yakınları.

İçi sebze ve meyvelerle dolu sivil bir kamyonet, Gazze’nin derinliklerine doğru ilerlemekte. Arabanın ön tarafında bir erkek sürücü ve yanında başı kapalı bir kadın oturuyor. Arkada ise beş erkek var. Hepsi yerel Arap kıyafetleri giymiş yapılı gençler. Esasında kıyafet değiştirmiş seçkin İsrael komandoları. Kadın kıyafeti giyen de dâhil yedi özel İsrael komandosu, özel birlik.

Önlerine sürpriz bir barikat çıkıyor. Silahlı Araplar aracı durdurup sorgulamaya başlıyorlar. Arapların başında, evi bulundukları bölgenin yakınında bulunan Hamas’ın askeri El Kassam Tugaylarının komutanlarından Nur Baraka var.

Nur Baraka kamyonetin sürücüsüne nereye gittiklerini soruyor. Sürücü, köylere meyve ve sebze dağıtmaya gittiklerini söylüyor. Esasında kamyonette bulunan yedi komandonun tümü mükemmel Arapça konuşmasını biliyor. Nur Baraka şüpheleniyor. Komandolara kamyonetten inmelerini söylüyor. Niyeti biraz ilerideki karakola götürüp onları sorgulamak. Arkadan bir komando iniyor, peşinden ikincisi iniyor, üçüncü komando iner inmez silahını birden meydana çıkartıp Arapları taramaya başlıyor. Bir anda müthiş bir çatışma çıkıyor.

Nur Baraka vurulup düşüyor. Koruması ateşle karşılık veriyor. Komandoların komutanı İsraelli yarbay ve yanındaki komando yaralanıyor. Bütün komandolar ateşe başlayınca ortalık cehenneme dönüyor. Araplar ve İsraelli komandolar yakın mesafeden birbirilerine ateş açıyorlar. Nur Baraka, koruması ve diğer yedi Arap vurulup ölüyorlar. Beş Arap da yaralanıyor.

Kamyonete geri binen ve yaralılarını da alan komandolar gerisin geriye İsrael’e doğru hızla geri çekilmeye başlıyorlar. Anında hava desteği istiyorlar. Hazır bekleyen helikopterler hemen bölgeye ulaşıp kamyonetin etrafını cehenneme çeviriyorlar. Hiç bir Arap kamyonete yaklaşamıyor. Helikopterler hareket eden her şeyi vuruyorlar. Yere inen bir helikopter yaralıları ve diğer komandoları alıp geri dönüyor. Helikopter yaralıları hemen hastaneye yetiştiriyor. Çok kan kaybeden İsraelli yarbay ne yazık ki, kurtarılamıyor. Öteki komandonun durumu iyi. Dün akşam taburcu edildi.   

İsrael ordusu operasyonun, istihbarat ile ilgili bir hedefi oluğunu açıklamakla yetindi.

Araplar hemen misillemede bulundular. Gazze tarafından omuzdan ateşlenebilen bir anti tank füzesi İsrael askerlerini taşıyan bir otobüsü vurdu. Otobüs sadece bir-iki dakika evvel içindeki elli askeri indirmişti. Boştu. Şoförden başka sadece 19 yaşında bir asker vardı. Asker başından ve göğsünden çok ağır yaralandı. Şu anda yoğun bakımda ve durumu stabil. İsrael’de yaşayan ve yara almadan kurtulan Arap şoför sonradan şunları söyledi:

-Tanrı İsrael askerlerini seviyor. Dakikalar evvel otobüste elli asker vardı. Hepsi ölebilirlerdi. Bu bir mucize…

Bu arada şunu belirtmekte fayda var, bu anti tank füzesi pahalı bir İran silahı, bunu yazdım ki kiminle savaştığımız anlaşılsın…

İsrael hava kuvvetleri hemen misillemeye başladı. Gazze’de Hamas’a ait 100 kadar hedef vuruldu. Ancak bu iş öyle kolay olmuyor. Çünkü Hamas deyyusları askeri faaliyetleri için sivilleri kalkan olarak kullanıyorlar. Bütün askeri hedefler sivillerin arasına saklanıyor. Sivillerin ölmesini istiyorlar ki,  dünyaya “İsrael sivilleri öldürüyor” diye propaganda yapabilsinler. Bu oyuna gelmemeye çalışan İsrael, operasyonları kuyumcu titizliği ile yapmaya ve elinden geldiği kadar sivilleri korumaya çalışıyor. İddia ediyorum ve biliyorum:

 İSRAEL ORDUSU DÜNYANIN EN AHLAKLI ORDUSUDUR.

Peşinden Gazze tarafından İsrael’e 400’ün üzerinde roket atılıyor. Sivil, çocuk, hastane gözetmeksizin gönderiyorlar roketleri katiller…

İsrael “Demir Kubbe savunma sistemi” ile kendini korumaya çalışıyor. Demir Kubbe savunma sistemi düşman füzesi ateşlenir ateşlenmez radar ile bunu görüp, hızını ve açısını belirleyerek muhtemel düşeceği yeri tespit ediyor. Eğer füze meskûn bir yere düşecekse karşı füzeyi ateşleyip düşman roketini havada avlıyor. Yoksa bırakıyor denize ya da boş alana düşsün. Son saldırıda yerleşim yerlerine düşeceği anlaşılan 100 kadar füze havada yakalandı ve Demir Kubbe tarafından imha edildi. Demir Kubbe savunma sisteminin başarı oranı % 90 civarında. Dünyadaki en mükemmel sistem. Ama % 100 yok. Dünyada yok. Sonuçta Demir Kubbe bir-iki roketi ıskaladı. İsrael’de bazı kaynaklara göre 60, bazı kaynaklara göre 20 kişi yaralandı. Ancak yaralananların çoğu şok, heyecan, ayaklarını burkma, ellerini kapıya sıkıştırma gibi nedenlerden yaralandılar. Durumu kötü olan yok çok şükür. Ne yazık ki bir kişi ise roketin evine düşmesi sonucunda öldü. Ölen, kadere bakın ki, İsrael’de çalışmakta olan 40 yaşlarında bir Arap.  

Roketlerden sonra İsrael misillemesi geldi. İsrael savaş uçakları Gazze’de stratejik hedefleri vurmaya başladı. El-aksa televizyon binası vuruldu, yerle bir edildi. Hamas istihbarat binası vuruldu. Benzeri stratejik hedefler yok edildi. Ancak bu hedefler vurulmadan önce binalara çatapat misali zararsız ses bombaları atılıyor ki, binaların içindeki insanlar kaçabilsinler. İkinci bir uyarıdan sonra ise esas yok edici bombalar geliyor. Onun için bu bombalamalarda sivil kaybı yok denecek kadar az. Tekrar iddia ediyorum:

İSRAEL ORDUSU DÜNYANIN EN AHLAKLI ORDUSUDUR.

Hayatınızda, tarihte gelmişte geçmişte böyle savaşan bir ordu gördünüz mü, duydunuz mu? Sen bana, evime, okuluma, hastaneme, çoluğa, çocuğa 400 roket atacaksın, ben sana çatapatla “hadi kaçın” diye uyarıda bulunacağım…

İSRAEL ORDUSU DÜNYANIN EN AHLAKLI ORDUSUDUR.

Olayların tırmanması üzerine büyük bir savaşın, yani kara harekâtı dâhil, çıkması an meselesi idi. Mısır ve Birleşmiş Milletlerin çabaları ile durduruldu. Ancak kolay olmadı. Zoru yaşayan taraf İsrael oldu.

Okullar güneyde riskli bölgelerde tatil edildi. Merkez hemen harekete geçip çocukları Tel Aviv’de geziye getirmek için harekete geçti. Merkezde ve kuzeyde İsrael halkı evlerini güneyde alarmlar yüzünden hayatlarını sığınaklarda geçiren İsrael halkına evlerini açtılar. Kol hakavod İsrael, kol hakavod…

İsrael’in sağcı, şahin Savunma Bakanı, Liberman savaş, intikam çığlıkları atmaya başladı. Kendisi, özellikle güneyde zor durumda yaşamlarını sürdüren ve İsrael Ordusundan Gazze’ye girip bütün şer odaklarını temizlemesini isteyen İsraellilerin sesi durumunda. Ancak Netanyahu savaş istemiyor. Kabine de istemiyor. “Azınlıkta kaldım” diyerek istifa etti Liberman.

Şahsi görüşüm Liberman, savaş halinde olan İsrael’in hükümetini bu zor anında istifa ederek zora sokmamalıydı. Netanyahu şu anda başbakanlığının yanında dış işleri ve savunma bakanlığını da yürütmek mecburiyetinde kaldı. Araplar hükümeti bölmeyi başardılar. İsrael halkının büyük bir çoğunluğu, Netanyahu’ya söz geçiremeyen Liberman’ın gelecek seçimler için türbinlere oynadığını düşünüyor.

Sonunda İsrael ateşkesi kabul etti. İsrael halkı şimdi soruyor:

-Onlar bize 400 roket atarken ve biz dünyanın en güçlü ordularından birine sahipken bu ateşkesi neden kabul ediyoruz? Neden vurmuyoruz?

Netanyahu cevap veremiyor. Ancak son basın açıklamasında şöyle dedi:

-Keşke halkıma neden böyle davranmamız gerektiğini anlatabilseydim. Devlet sırlarını paylaşabilseydim.

Aaron Baruch’un  yorumu:

Güneyde alarmlarla roketlerle yaşayan İsrael halkını çok iyi anlıyorum. Hiç kolay değil. Benim de içim hırsla, şiddetle dolu. İndirin ulan şu deyyusları diye bağırasım geliyor. Ama bunun sonuçlarını da düşünmek lazım.

Dünyada İsrael kadar nefret edilen bir ülke yok. Bu nefreti daha da mı körükleyelim? 2014 Gazze savaşında Gazze’de 1200 sivil öldü. Arap, Gazze’li, şu, bu… 1200 insan. Bizden de 70 kişi. Yıkarak yapılmıyor. 1948den beri savaşıyoruz. Nereye varabildik ki? Aynı şeyleri yaparak farklı sonuçlar beklemek aptallıktır. Kabahat onlarda demekle çözüm bulunmuyor. Savaşın bitmesi, ölümlerin durması lazım. Bu da savaşarak değil, siyasetle olmalı. İsrael’in varlığını sürdürmek ve kendini korumak elbette en temel hakkı. Ama akılla, mantıkla çözümler bulmalıyız.

Ayrıca bilgimiz olmadan fikrimiz olamaz. Kim bilir kapalı kapılar arkasında neler oluyor, neler konuşuluyor? Biz fikir yürütmek için ne kadar bilgiye sahibiz? Savaşın sonuçlarına katlanmak kolay mı? Onlarca ölü, eşi, oğlu, torunu askerde olan ailelere de sorun bakalım, onlar savaş istiyorlar mı?

Buna da çözüm bulacağız inşallah. Biz denizi bile yarıp geçmedik mi? Bunu da yapacağız, barışı da becereceğiz.

Uhuletle ve suhuletle…

Esen kalın…

Aaron Baruch  (Ankaralı)