İSRAEL’DE YAHUDİ ULUS YASASI KABUL EDİLDİ.

19 Temmuz günü Israel meclisi Knesset tartışmalı İsrael Ulus Yasasını kabul etti ve yasa kanunlaştı. Parlamentodaki Arap milletvekilleri kanunun, “var olan ayırımcılığı kanunlaştırdığını” söylediler. Tasarı 62 evet oyuna karşılık 55 hayır oyu ile kabul edildi. Bağımsız iki milletvekili çekimser kaldı. 

Bu kanunun getirdiği ana başlıklar şöyle :

İsrael, İsrael’de ve bütün dünyada yaşayan Yahudilerin devletidir. Bu ülkenin pasaportunu taşıyan ve her türlü hakkından aynı bir Israel’li Yahudi gibi istifade eden,  nüfusun yaklaşık % 20 sini oluşturan Araplar, bundan böyle İsrael,  “bizim de ülkemizdir” diyemeyecekler. İsrael, Yahudilerin vatanıdır.

Buna paralel olarak bu kanunla, ülkenin kendi kaderini tayin etme hakkı yalnız Yahudilere ait olduğu kabul edildi.

Arapça, artık Israel’de resmi dil değil; buna karşılık Arapça’ya bazı özel imtiyazlar tanındı. 

Dünya’daki tüm Yahudiler ’in Israel’e, yani evlerine dönme hakkı vardır.

Israel’in bir anayasası yoktur. Bunun yerine kurucu bildirgesinde yer alan temel yasaları vardır. Bu kanunda bunlara dâhil edildi. Böylece İsrael devleti tüm dünya Yahudilerinin temsilcisi, etnik-dini bir devlet olarak tanımlanmış oldu.

Bu kanun ayrıca Yeruşalayim’in İsrael’in başkenti olduğunu tasdik etti.

Yasada Yahudi yerleşimlerinin gelişimi “ulusal değer” olarak tanındı. İsrael devleti, bu yerleşimlerin kurulmasını ve yoğunlaşmasını teşvik etmesi bu kanunla kabul edildi.

Ne diyelim hayırlı olsun. Bu günkü Netanyahu hükümeti şu anda arkasına aldığı Trump rüzgârı ile bu yasayı Knesset’ten geçirdi. Bibi, bir iki sene evvel de uğraşmıştı, olmamıştı, bu sefer becerdi.

Uzaktan bakıldığı zaman bu kanun bayağı ayrımcılık kokuyor. Yorumları okuduğunuzda bazılarını haklı bulabilirsiniz. Hatta İsrael’de yaşayanların bazıları bile bu kanunu ayrımcılık yaptığı gerekçesiyle eleştiriyorlar.

Bakın dostlar, 1947’de Birleşmiş Milletler bu toprakları paylaştırdı. Buralar Yahudiler‘in, şuralar da Araplar’ın dedi. Biz hakkımıza razı olduk. Tamam dedik.

Onlar ise olmadı. Hepsi bizim dedi. Ve bizim olanı almak için onca yıldır uğraşıyorlar.

Ve biz de, bizim olanı korumak için onca yıldır evimizi savunuyoruz. İsrael Yahudilerindir. Araplar da gitsinler kendilerine verilen topraklarda kendi devletlerini kursunlar ve burası Araplarındır desinler. Ya da ne halt yerlerse yesinler. Yani biz ayrı, onlar ayrı.

Ayrımcılık dediğiniz genel bir değerle İsrael’i yargılayamazsınız. Burası hiçbir yere benzemez. Dünyada bir benzerimiz yok. Tarihin dibinden gelip yeniden ülkemizi kurduk. Şehirlerimiz, kitabımız, dilimiz binlerce yıllık. Katliamları aştık, sürgünlerden döndük, soykırımları, pogromları gördük ve şimdi evimizdeyiz. Bizi başkalarını değerlendirdiğiniz gibi yorumlayamazsınız. Biz her şeyimizle farklıyız.

Araplarla bir arada yaşayabilir miydik? Bunu artık tartışmanın manası kalmadı. Karşılıklı o kadar çok kötü şey oldu ki, bu saatten sonra mümkün değil. En iyisi onlar da kendi devletlerini kursunlar, biz evimizde onlar da kendi evlerinde… Komşuluk bile çok güç ama ne yapalım, buna razı geleceğiz.

Bir de İsrael dışında yaşayıp, İsraeli eleştirenlere bir tavsiyem var. Gerek bu kanun için, gerekse başka konularda İsrael’i eleştirmek için hemen kolları sıvamayın. Önce bu memlekette en az beş sene yaşayın. Suyunu için, ekmeğini yiyin.  İbraniceyi konuşmaya başlayın, dinimiz ve tarihimiz hakkında birazcık da olsa bir şeyler öğrenin, gazetelerimizi haberlerimizi hem sağdan hem soldan günlük takip edin. Has ve şalom has ve halila, düşen ya da yaralanan bir Tshal askerinin, terör kurbanı bir Yahudi’nin acısını paylaşın, üstünüze roketler gelirken sığınaklara kaçın, hatta küçücük bebeklerinizle geceyi sığınakların merdivenlerinde geçirin, tanımadığınız bir Tshal yalnız askerini shabbat akşamı evinizde ağırlayın,  bir Etopyalı Yahudi çocuğa koruyucu anne olun, sonra eleştirin.

Sokakta insanların arasına karışın. İnsanları dinleyin. Sağcısını, solcunu, lezbiyenini, ibnesini, Yahudi’sini, Arap’ını, hepsini… Önce bilginiz sonra da fikriniz olsun.

Yoksa oturduğun yerden uzaktan eleştirip işkembeden sallarsan ve bunları tweetlerle, mesajlarla sosyal medyada paylaşırsan bilgisi olmadan fikri olan ukala dümbeleklere benzersin. “Acaba bunu benim için mi yazdı bu herif” diye soruyorsan, evet senin için yazdım, sana yazdım, hiç şüphen olmasın…

Shabbat shalom …

Aaron Baruch  (Ankaralı)