RAFAEL SADİ’NİN ARKASINDAN

 

Rafael Sadi’yi 13 Temmuz 2023 günü kaybettik. Şeker ve kalp hastasıydı. Birkaç yıl evvel ciddi rahatsızlanmış ama toparlanmıştı. Yaratanın sevgili kuluymuş, uykusunda çekmeden, çektirmeden bu dünyaya veda etti. Ne yazık ki çok genç sayılabilecek bir yaşta aramızdan ayrıldı ve pek çoklarımızı, özellikle İsrail’de yaşayan Turkanosları yardımlarından, haberlerinden yoksun bırakıp çekip gitti.

Yardım derken bakın sosyal medyadan tanıdığım sevgili Müge Ataman ölümünün arkasından neler yazdı.

“2017 yılında Al Amiloidoz tanısı aldığımda bu hastalığın dünyadaki en önemli merkezi olan Kudüs Hadassa Üniversitesi merkezinde tedavi olabilmem için elinden geleni yaptı. Sonunda Ankara Üniversitesi derdime çare oldu ve bugün hala hayattayım. Ancak Rafael Bey’e tüm çabası için çok büyük bir saygı ve minnet duydum”

Rafael’in yazılarına İsrail’de fikir ayrılıkları yoğunlaştığı dönemde “imlasına dikkat etmiyor” ya da “keşke Türkçeyi daha özenli kullansa” ve benzeri eleştiriler yapılmaya başlandı. Gazeteciliği sorgulandı, ismiyle hitap edileceği yerde “o gazeteci” diye çağrıldı.  Daha çok eleştiriler yapıldı. O kadar ki, bir gün bir dostuna dert yanarken bu eleştiriler yüzünden telefonda ağlamaya başladı.

Rafael’e Mossad ajanı dediler. Yalçın Soner ile bir konuşmasında “ah bunu bir de bana sor, Oda TV’de yazdığım için bana faşist diyorlar” diye dert yandı.

Bir yazısında eleştirilere bakın nasıl cevaplar verdi:

-İbraniceyi Tarzan’ca konuşuyor diyerek hakarete varan bir ifadede bulunmak size yakışmıyor. Kaldı ki ben buyum ve bu şekilde konuşuyorum. İsteyen dinler, istemeyen kenara koyar. Kimse kimseyi beni dinlemeye zorlamıyor.  

-Neyi yayınlayıp neyi yayınlamayacağıma ben karar veririm. Kimseden icazet alacak halim yok.

-Türkçe lisanım konusunda da eleştirilerinize bir şey diyemem, her yiğidin bir yoğurt yiyişi vardır. Kaldı ki benim okurlarım, kullandığım Türkçeyi çok seviyor ve beğeniyor. Doğrudur, benim okur kitlem sizin gibi elit tabaka değildir. Kesinlikle halk tabakasıdır ve bu lisandan anlıyor. Hoş ben de Dostoyevski değilim. Shakespeare hiç değilim. Ben Rafael Sadi’yim ve siz arzu ediyorsunuz diye değişmeyeceğim.

-Tarafsız olma konusunda size katılmıyorum. Ben kendimden ve bu ülkeden yana tarafım. Sizin ve bana karşı cephe tutanların bulunduğu taraftan değilim. Sistematik şekilde benim yayınlarımı kötüleme kampanyasının sebebi de farklı politik taraflarda olmamızdır.

Yalçın Soner Rafael’in ölümünden sonra yazdığı yazıda bakın bu eleştiriler konusunda neler yazdı.

“Ne kolay değil mi, entelektüel tartışma yapacak birikimleri olmayanların sığıntısıdır kişisel karalamalar.”

Bugün o eleştirileri yapanlar ne hissediyor acaba?

Devamlı yazdığı bir forumda kendisine cephe alanlar vardı. Bir yazısında onlara şöyle cevap verdi.

-Hep bir ağızdan bu forumu terk etmem için ellerinden gelen yapıldı. Bu numaralarla beni bezdirebileceğini sananlara tek cevabım vardır. Bir yere gitmiyorum. Yazmaya ve konuşmaya devam edeceğim. Beni bu şekilde bezdiremezsiniz.

Bazen yazdığım yazıları Hastürk’te yayınlamak için benden izin isterdi. Çok sevinirdim. Kendisini “usta” diye çağırırdım. Nisan ayında yazdığı bir yazıyı çok beğenmiştim. Kendisine “yine döktürmüşsün usta, helal olsun” diye bir mesaj attım. “Hehehe sağ olasın” diye cevap verdi.

1990’ların başında İsrail’e göç etmişti. Ama ne Türklüğünü ne de Türkiye’yi hiç unutmadı. İki vatanım var derdi. Hep Tahtakale çırağı olarak kaldı. Anılarını Tahta Kale kitabında yayınladı.

Erdoğan’a karşı olmasına rağmen üniversitede onunla birlikte okuduklarına hep şahitlik etti. Türkiye’deki son seçimlerden sonra külliyedeki kutlamalara davet edildi, ancak rahatsızlığı dolayısıyla gidemedi.  

Ruhun şad olsun Rafael. Unutulmayacak bir karakterdin, çok sevilirdin ve her zaman sevileceksin. Yerin doldurulamaz…

 

Aaron Baruch (Ankaralı)