SAYIN ERDOĞAN, LÜTFEN MESAJIMI ESAD’A İLETİR MİSİNİZ?

    

Sevgili dostlarım...

Tam 29 yıl Suriye'yi idare eden Hafız Esad,  10 Haziran 2000 tarihinde Şam'da  hayata gözlerini yumar. Cenaze törenine 40  ülkeden devlet başkanları, dış işleri bakanları ve heyetler katılır. Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı  Ahmet Necdet Sezer'de törene katılanlar arasındadır.  Kuzey Kore'yi ise  Savunma Bakanı  General Kim Il Chol  temsil eder.

Cenaze merasiminden hemen sonra Kuzey Koreliler  ile   yeni Suriye Devlet Başkanı Beşar  Esad,  Suriye'de nükleer tesis yapılması konusunda  bir ön anlaşma yaparlar. Olaylar gelişir. Temmuz 2002 de Şam'da yapılan üçlü bir gizli bir toplantıda,  Suriye, İran ve Kuzey Kore  arasında  mutabakat  sağlanır. Kuzey Kore,  Suriye'de nükleer bir tesis kuracak, finansmanı ise İran yapacaktır. Maliyet 2 milyar dolardır ve bunun bir milyar doların peşin ödenecektir.  Tesis,  Suriye'nin kuzey doğusunda, Türkiye sınırına  yakın, Dir A-Zur  çöl bölgesinde  inşa edilecektir. İsrael'in can düşmanı Suriye, nükleer silaha sahip olmak için artık geri dönülmez bir adım atmıştır. Çanlar İsrail için çalmaktadır...

Sonraki 5 sene süresince  projeyi çok iyi saklamayı beceren Suriye'den ancak bölük pörçük istihbarat gelir. Projenin güvenliği Beşar Esad'ın şahsen arkadaşı, sırdaşı, en güvendiği kişilerden birisi olan General Muhammed Süleyman'a  teslim edilmiştir.  General işini fevkalade yapmaktadır. Dışarı kuş uçmaz. Tesisin devamlı olarak tepesinden geçen İsrael ve Amerikan uyduları kurulmakta olan reaktörü fark edememişlerdir.  Ancak, 2005 senesinde, Kuzey Kore'den Suriye'ye çimento taşıyan Andorra şilebi İsrael'in Nahariya  kenti açıklarında batar.  Öte yandan İkinci bir Kuzey Kore Şilebi başka bir çimento yükü ile Kıbrıs'ta alıkonur. Her iki “çimento yükünün”  nükleer reaktör malzemesi olduğu açıktır.  İsrael gözlerini dört açmaya başlar. Bu arada General Süleyman   orta doğudaki tüm terör örgütleri ile de bağlantı kurmuştur. Hizbullah'a, silah ve füze gönderilmesini o organize etmektedir. 2006 yılında bu füzelerden biri Hayfa’daki  tren yolu çalışmasına isabet eder ve 8 İsrael demiryolu işçisi hayatını kaybeder.  İsrael bu olaydan General Süleyman'ı sorumlu tutar. General Muhammed Süleyman bunu ödeyecektir. Hem de ne ödeme...

7 Şubat 2007 de olağan üstü bir olay yaşanır. İranlı bir  general,  Ali Rıza Asgari, Şam hava alanına gelir. Kendisi İran'ın eski savunma bakan yardımcısıdır. Aynı zamanda devrim muhafızlarının da liderlerinden biridir. Hava alanında bir müddet oyalanır.  Ailesinin, İran’ı terk ettiği haberini alana kadar bekler. Sonra İstanbul'a uçar ve ortadan yok olur. (Haber Türk'ün haberine göre,   İran Devrim Muhafızları Tugayı Komutanı Ali Rıza Asgari hayatından endişe etmektedir. Çünkü iktidara gelmiş olan Ahmedinecad ile anlaşamamaktadırlar.  Asgari, yakın arkadaşı Emir İbrahimi’ye göre bir kaçakçıyla birlikte katır üzerinde Türkiye’ye kaçar ve İstanbul’da CIA’e teslim olur. )

Şu veya bu şekilde Asgari CIA ve MOSSAD'ın birlikte hazırladıkları bir operasyonla  batıya iltica eder. Almanya'daki bir  Amerikan üssünde sorguya çekilir. Dir-A-Zur projesi ile ilgili ifşaatta bulunur. İran'ın projeye yalnız mali destek vermediğini, aynı zamanda bir an evvel bitirilmesi için baskı yaptığını da açıklar.

Ramsad,  (Mossad başkanı)    Meir Degan, operasyon konumuna geçer.  Fakat siyasiler operasyona kesinlikle karşıdırlar. Kesin deliller istemektedirler. Yapılmakta olan bu tesisin bir nükleer rektör olduğundan emin olmaları gerekmektedir. Bu delillerin bir an evvel toplanması lazımdır.  MOSSAD reaktör ilgili pek çok kişiyi takibe alır. Nihayet oltaya bir av takılır.

2007 Temmuzunda üst düzey bir Suriye subayı Londra'ya gelir. MOSSAD takiptedir. Oteldeki odasından  akşam vakti  çıkar. Fakat müthiş bir hata yapar ve dizüstü bilgisayarını yanına almaz, odada bırakır. MOSSAD  ajanları elektronik bir aletle kapıyı kolaylıkla açarlar ve  içeri girerler.  Suriyeli subayın bilgisayarına TRUVA ATI  isimli gelişmiş bir program yüklerler. Bilgisayarda ne var ne yoksa ertesi gün Tel-Aviv’de  MOSAD'ın bilgisayarına inmiş ve inceleme başlamıştır. İndirilen bilgilerin arasında nükleer reaktörle ilgili pek çok konuya rastlanır.  Peşinden MOSSAD büyük bir başarıya daha imza atar. Reaktörde çalışan bir bilim adamını  İsrael adına çalışmaya ikna eder. Reaktörün içinden ve dışından pek çok resim MOSSAD'ın merkezine akmaya başlar.

MOSSAD her adımdan Amerika'yı haberdar etmektedir. Amerikalılar‘da artık  uydularla olayı yakın takibe alırlar. Haziran 2007 de İsrael Başbakanı Olmert, bütün delillerle Amerika'ya gider.  Bush ile görüşür ve kendisinden reaktörü vurmasını ister. Amerika Dış işleri bakanı Condoleeza Rice, operasyona karşıdır ve başkan dâhil her kesi de ikna eder. Amerika olaya karışmama kararı almıştır.

İsrael kendi göbeğini kendi kesecektir. 

İsrael hükümeti muhalefetin de onayını almak için MOSSAD'dan daha kesin yeni deliller ister. Bu arada İsrail OFEK-7  casusu uydusunu detaylı fotoğraflar elde etmek için yeniden programlar.  Aynı zamanda İsrael dinleme servisi,   (birim 8200)     Kuzey Kore'nin baş Kenti Pyong  Yang ile çölün ortasındaki  Dir-A-Zur arasında çok yoğun telefon trafiğini tespit eder ve bütün görüşmeleri dinlemeye muvaffak olur.  Görüşmelerin tam metnini de çıkarır.

Fakat Amerika bir operasyon yapılmasına hala sıcak bakmamaktadır. İsrael Amerika'yı ikna etmek için su götürmez deliller elde etmeye mecbur kalır.

Ağustos 2007 de İsrael'in en seçkin komando birliği   Sayeret Maktal, çok sayıda  askerini riske atan bir operasyona  girişir.  Çok sayıda komando, helikopterlerle inanılmaz bir uçuş yapıp radarlara yakalanmadan Dir-A-Zur yakınlarına inerler.  Tesise yaklaşırlar ve topraktan numuneler alırlar.  Hiç bir aksilik olmadan İsrael'e geri dönerler. Yapılan analizlerde toprakta yüksek miktarda radyoaktif madde bulunur.

Artık kimsenin şüphesi kalmamıştır. Bu bir nükleer reaktördür. (Haber Türk,  bu operasyonda İsrael Komandolarının helikopterlerle gelmediğini,  radarlara yakalanmamak için çok yükseklerden paraşütle atladıklarını yazmaktadır.)

Sunday Times gazetesine göre başbakan Olmert savunma bakanı Ehud Barak ve Dış İşleri bakanı Zippi Livni ile bir  son toplantı yapar. Peşinden, başbakan Olmert bu defa  muhalefet lideri Bibi (Netanyahu) ile de görüşür ve onunda desteğini alır.  Daha sonraları  Bibi,  "bu hadiseye başından beri katıldım ve tam destek verdim" diyecektir.

İsrael kararını vermiştir. Olmert, ilgili birimlere "VURUN" emrini verir.

Operasyona  MEYVE BAHÇESİ  adı verilir.  (Çünkü Suriye,  o binaları tarım deposu olduğunu iddia ediyordu.)

Saldırı tarihi 5 Eylül 2007 olarak tespit edilir. Yine Sunday Times muhabirlerine göre saldırıdan bir gün evvel  İsrael'in Shaldag  (Balıkçıl)   seçkin komando birliği  Suriye'ye sızar. Dir-A-Zur bölgesine ulaşır.  Görevleri  sonraki gece reaktörü lazer ışıkları ile markalamak,  böylece  İsrail savaş uçaklarının hedefi rahatlıkla vurup  yok etmelerini sağlamaktır.

5 Eylül 2007 saat 23.00. İsrael'in Ramat Davit  askeri hava üssü.

10  F-15 top-gun savaş pilotu. İsrael’in en iyileri…Operasyona gittiklerini biliyorlardı. Ama nereye gideceklerini bilmiyorlardı.  Geri dönüp dönmeyeceklerini de bilmiyorlardı. Uçaklarına bindiler ve ikili kol halinde 10 adet  tam silahlı F-15  savaş uçağı 15 saniye aralıkla gökyüzüne fırladılar... Uçaklara  destek vermek için bir adet de ELINT istihbarat toplama uçağı havalandı. Havalandıktan sonra uçaklara ilk  koordinatlar verildi. Bir şaşırtma taktiği olarak 3 uçak geri çağrıldı. Diğer 7 uçak yoluna devam etti. Suriye hava sahasına girdikten kısa bir süre sonra yolları üzerindeki bir radar üssünü vurdular.  Gerekli yüksekliğe çıktıklarında kendilerine bombalayacakları bölgenin tam  koordinatları ve hedef hakkında bilgi verildi. Bu arada  İsrael savaş uçakları, taşıdıkları “jamming” (sinyal bozucu) cihazlarıyla Suriye’nin Rusya’dan aldığı 18 milyon dolarlık 4 hava savunma sistemini devre dışı bıraktı. (Bu bilgiler  The Guardian, The Times, Newsweek ve Haaretz’in makalelerinden derlenmiştir.)

Çok geçmeden esas hedefe  geldiler. Dikkatle hesaplanmış mesafeden havadan yere Maveric füzelerini ateşlediler ve yarım ton bombayı fırlattılar. Hedef zaten lazerlerle işaretlenmiş bulunuyordu. Bütün bombalar tam isabet kaydetti. Koca tesis müthiş bir gürültüyle bir anda havaya uçtu.  Toz duman dağıldığında tesisin yerinde yeller esiyordu. Hiç bir şey kalmamıştı...

Dönüş yolunda uçaklar Türkiye sınırına yakın bir yerde kanatlarındaki yedek yakıt depolarını fırlattılar. Depolardan birisi Türk köylülerince bulundu. Kimse hiç bir şey anlamadı.  Acaba bu neydi ki?

Operasyon biter bitmez  Olmert, TC. Başbakanı Tayyip Erdoğan'ı arar ve  kendisinden  Beşer Esad'a  "İsrael'in Suriye'ye savaş açmak gibi bir niyeti olmadığını, fakat burunlarının dibinde de bir nükleer reaktöre izin veremeyecekleri"  mesajını iletmesini rica eder.

Şam sesini çıkartmaz. Ancak  o gün saat 15.00 de Suriye Haber Ajansı, resmi bir açıklama yaparak, İsrael uçaklarının gece saat 01.00 de  Suriye hava sahasına girdiklerini bildirir. Ancak uçaklar Suriye savaş uçaklarınca hava sahasından çıkmaya zorlanmıştır. Her hangi bir can ve mal kaybı yaşanmamıştır.

Amerika da sesini hiç çıkartmaz ve hiç bir şeyden haberi yokmuş gibi davranır. Daha sonra hatıralarında başkan Bush, Olmert için, "çok cesur bir adam, onu bunun için seviyorum" diyecektir. 

Dünya şaşkınlık içerisindedir. Her kafadan bir ses çıkmaktadır. Gazeteler, ajanslar yalan yanlış bir sürü haber verirler... Amerikan ABC televizyonu İsrael'in reaktöre casus yerleştirdiğini açıklar.  Kimse işin doğrusunu bilmemektedir... Yıllarca da öğrenemeyeceklerdir... Nükleer tesis havaya uçmuş ve tehdit ortadan kalkmıştı. Ancak İsrael hesabı henüz kapatmamıştı. Hayfa'da ölen 8 demiryolu işçisinin  kanı hala yerde durmaktaydı. 

İsraeloğullarına  dokunmayacaksın...

11 ay sonra...

General Muhammed Süleyman o akşam Rimal el-Zahabiya'da sahildeki evinde bir davet vermekteydi. Yakın dostlarını evinde ağırlıyordu. Ancak iki davetsiz misafir vardı. İki keskin nişancı açıktaki bir  tekneden  denize atlayarak yüzerek karaya ulaştılar. Ayakları yere değer değmez  generalin evine doğru yöneldiler. İstihbarat doğru çıkmıştı. Süleyman ve  misafirleri veranda da yemek yemekteydiler.  Keskin nişancılar yemek masasında oturmakta olan  Süleyman'ı teşhis ederler ve silahlarını doğrultarak başına nişan alırlar. Mesafe ve görüş ayarlarını yaparlar. Kulaklıklarından bibip sinyali geldiğinde tetiğe dokunurlar. İki kurşun da Süleyman'ın başına isabet eder. Süleyman'ın önce başı geriye gider. Sonra masanın üstüne devrilir.   Her taraf kan içinde kalır. Bir anda kıyamet kopar. Kimileri kaçışıyor,  bazıları eğiliyor,  saklanıyor,  bir kaç kişi de Süleyman'a yardım etmeye çalışıyordu.  Bu kargaşada iki keskin nişancı ortalıktan kaybolmuştu.

Hesap şimdi kapanmıştı. İsraeloğullarına dokunulmaması gerektiğini Süleyman çok pahalıya öğrenmişti...

Arap dünyası bu suikastı İsrael'in tertiplediğine emindi. İsrael'i suçluyorlardı. İsrael ise katiyen kabul emiyor ve her türlü haberi yalanlıyordu.  Ancak Haziran 2010 da Filotilla 13 deniz komando birliğine başarılarından dolayı “mahiyeti açıklanmayan"  bir madalya verildi.

Acaba neden?

Aaron Baruch  (Ankaralı)

Kaynakça  : Mıchael Bar Zohar - Nisim Mishal  - MOSSAD

                         Haber Türk.

                         Sunday Times.

                         Vikipedi ansiklopedisi.